گفتار مناسب در مورد مراجعین مصرف کننده مواد چگونه باید باشد؟
استفاده  از گفتار و کلمات مناسب در ارتباط با مصرف کنندگان مواد می تواند تقویت کننده توان فرد، نجات او از سردرگمی، و غیرتوهین آمیز باشد.   
هدف ما از ارائه این مطلب این است که بدانیم؛ زبان اعم از زبان گفتاری و یا بدنی ثابت نیست بلکه پویا و در حال تغییر هستند و لذا نباید به شیوه ثابتی از گفتار استفاده کرد.   
برای اطلاعات بیشتر می توانید به سایت زیر مراجعه نمایید: (www.inpud.net).
 ما باید تمرین تامل درباره کلمات و  گفتاری که استفاده می کنیم، داشته باشیم. گفتار ما نباید موجب ایجاد انگ، إحساس تبعیض ویا قضاوت آمیز باشد بلکه شایسته است متکی بر تقویت نقاط قوت و محترمانه باشد.  
 گفتار از این نظر مهم است که:
اصلی ترین راه های انتقال نگرش ها، عقاید، و ارزش های مان می باشد.  زبانی که انتخاب می کنیم می تواند چیزهای زیادی در مورد خود ما به عنوان یک انسان بگوید.
  در دهه های اخیر، شاهد تغییرات  گسترده  در گفتار در حیطه های مختلف نژادی، قومی، جنسیتی، مسائل جنسی، ناتوانی ها، و سلامت روان بوده ایم.   



این مهم یعنی تغییر مثبت کلام در مورد افراد مصرف کننده مواد  اهمیت بیشتری دارد.
تنوع در افرادی که مواد مصرف می کنند زیاد است. به کار بردن گفتاری که نشان از  رویکردهای قهری به مصرف مواد دارد مثل "مبارزه با مواد" به دلیل همین تنوع ممکن است کلیشه های منفی را ترویج و حفظ کرده و افراد مصرف کننده مواد را افرادی غیراخلاقی، غیرقابل اعتماد، دون پایه، و خطرناک جلوه دهد (۱).
رویکرد جرم انگاری صرف به افراد مصرف کننده مواد می تواند انگ و تبعیض زیادی را از طرف خانواده، دوستان، و جامعه به آنها تحمیل کند. انگ باعث از بین رفتن اعتماد می شود، از تعامل جلوگیری می کند، و منجر به ایجاد احساس شرم و به حاشیه رانده شدن می گردد (۲، ۳).
نقش رسانه در ترویج و حفظ کلیشه های منفی، زبان تحقیر آمیز، و برانگیختن احساسات به خوبی تایید شده است (۴). رسانه ها به دلیل استفاده از زبان تحقیر آمیز عمدتا در ایجاد ادراک منفی در عموم مردم نسبت به افراد مصرف کننده مواد نقش ترویجی دارند (۵).
در نظام سلامت استفاده نادرست از گفتار و یا استفاده از کلام نادرست ایجاد انگ وتبعیض می کند.  این امر می تواند به عنوان مانعی برای دسترسی به درمان و سایر خدمات بهداشتی عمل می کند. (۶).
 قدرت گفتار به قدری است که صرفا تغییر عبارت یا کلمه مورد استفاده توسط پزشکان، می تواند رفتار آن ها را از رفتارهای منفی یا تنبیهی به رفتارهای مثبت یا درمانی تغییر دهد (۷)). باید توجه داشته باشیم که تغییر زبان، موضوعی کوچک یا پیش پا افتاده نیست بلکه مهم بوده و می تواند تاثیر مثبتی بر نگرش ها، قضاوت ها، و رفتار افراد نسبت به یکدیگر داشته باشد.
ما با انتخاب زبان مثبت، طبیعتا از افراد مصرف کننده مواد حمایت می کنیم تا خودشان و اجتماعات شان را به بهترین نحو ممکن ببینند.
چند نکته مهم در انتخاب کلمات

  1. همیشه در ابتدای صحبت به "فرد بودن" شخص تاکید کنیم و افراد را بر اساس مصرف مواد یا تشخیصی که دارند، صدا نزنیم.
  2. با فرد مورد نظر در مورد اینکه ترجیحا دوست دارد چگونه او را خطاب کنیم صحبت کرده و به نظرات وی احترام بگذاریم.
  3. از عباراتی استفاده کنیم که مبتنی بر نقاط قوت فرد بوده و توانمندساز است. به عنوان مثال به جای "ساز مخالف زدن" می توان گفت "به تصمیم مخالف، نه می گوید".
  4. از بی اهمیت جلوه دادن، قربانی کردن، یا هیجان انگیز کردن افراد یا مصرف مواد اجتناب کنیم. گفتن جملاتی همچون "عادت به مصرف مواد دارد" یا "از اعتیاد رنج می برد" می تواند جملات ناتوان کننده ای باشند.
  5. از زبان در دسترس استفاده کنیم. به گونه ای صحبت نکنیم که در آن درک فرد را در نظر نگرفته باشیم (به عنوان مثال، از کاربرد اصطلاحات عامیانه و پزشکی اجتناب کنیم زیرا ممکن است به اشتباه تغبیر شده و باعث سردرگمی شوند، به خصوص برای افرادی که زبان مادری شان با زبان ما یکی نیست).
  6. در مورد هویت افراد فرضیه سازی نکنیم. از اصطلاحات همگانی که خنثی هستند استفاده کنیم (مثلا در مورد جنسیت از واژه های خنثی همچون نام فرد استفاده کنیم.)
  7. به بافتی که در آن زبان به کار می رود توجه کنیم. به عنوان مثال، برخی زبان ها ممکن است زمانی که توسط جامعه خودشان استفاده شود مشکلی نداشته باشد، اما زمانی که توسط دیگران به کار می رود حاوی استیگما باشد (مثل اصطلاح تریاکی).
  8. از کوچک کردن افراد بپرهیزیم. زبان ما باید فرد را توانمند کند (با دیگران شبیه بچه ها، قربانیان، بیماران، یا معلولین بی اراده صحبت نکنیم).
  9. به نقطه نظرات افراد مصرف کننده مواد احترام بگذاریم. آن ها در حیطه زندگی خود متخصص هستند. نظرات آن ها را بخواهیم و به توصیه های آن ها اعتماد کنیم.
  10. تعامل فقط کلامی نیست. از زبان غیر کلامی، تن صدا، زبان بدن در جهت نشان دادن احترام به کرامت و ارزش همه انسان ها استفاده کنیم.

 
منابع
۱. Ahern. J., Stuber, J. & Galea S. (۲۰۰۷). Stigma, discrimination and the health of illicit drug users. Drug Alcohol Dependence ۲۰۰۷;۸۸(۲–۳):۱۸۸–۹۶. doi: ۱۰.۱۰۱۶/j.drugalcdep.۲۰۰۶.۱۰.۰۱۴.
۲. Brown, S. A. (۲۰۱۵). Stigma towards marijuana users and heroin Users. Journal of Psychoactive Drugs, ۴۷(۳), ۲۱۳-۲۲۰.
۳. Room, R. (۲۰۰۵). Stigma, social inequality and alcohol and drug use. Drug and Alcohol Review, ۲۴(۲), ۱۴۳-۱۵۵.
۴. Global Commission on Drug Policy. ۲۰۱۷. The World Drug Perception Problem: Countering Prejudices About People Who Use Drugs – Report. Media & Public Perception pp.۲۶-۳۰. https://.www.globalcommissionondrugs.org/wpcontent/uploads/۲۰۱۸/۰۱/GCDP-Report-۲۰۱۷_Perceptions- ENGLISH.pdf
۵.  Blog post: “Media Needs More Than a New Style Guide to Get Them to Stop Stigmatizing People Who Use Drugs”. ۱۸ July ۲۰۱۷. Drug Policy Alliance: https://www.drugpolicy.org/blog/media-needsmore-new-style-guide-get-them-stop-stigmatizing-people-who-use-drugs.
۶. Crapanzano, K.A, Hammarlund, R., Ahmad, B., Hunsinge, N. & Kullar R. (۲۰۱۸). The association between perceived stigma and substance use disorder treatment outcomes: A review. Substance Abuse Rehabilitation ۲۰۱۸; ۱۰:۱–۱۲. doi: ۱۰.۲۱۴۷/SAR.S۱۸۳۲۵۲.
۷. Kelly, J.F., Westerhoff, C.M. (۲۰۱۰). Does it matter how we refer to individuals with substance related conditions? A randomized study of two commonly used terms. International Journal of Drug Policy, ۲۰۱۰;۲۱(۳):۲۰۲–۰۷. doi:۱۰.۱۰۱۶/j.drugpo.۲۰۰۹.۱۰.۰۱۰.

Template settings