مراقبت از سلامت رفتاری: دانلود فایل
توصیه¬های برای فاصله اجتماعی، قرنطینه و ایزوله در حین بروز بیماری¬های واگیردار
فاصله اجتماعی چیست؟
فاصله اجتماعی شیوه¬ای برای اجتناب از ارتباط نزدیک و مکرر افراد به منظور جلوگیری از انتشار بیماری واگیردار است. مدارس، اماکن تجمع برای نمونه سینماها، مسابقات ورزشی، مراسم مذهبی ممکن است کنسل شوند.
قرنطینه چیست؟
قرنطینه جداکردن و محدود کردن حرکت افراد مواجهه شده با بیماری واگیردار می¬باشد تا متوجه شوند که آیا مبتلا شدند؟ مدت زمان قرنطینه، زمانی است که به بیمار نبودن فرد مواجهه شده اطمینان حاصل شود.
ایزوله کردن چیست؟
ایزوله کردن از طریق جداسازی بیمار از سایر افراد به منظور مانع شدن از انتشار بیماری واگیردار صورت می¬پذیرد. ایزوله کردن به مدت زمان سرایت بیماری وابسته است.
مقدمه
در زمان شیوع بیماری، مقامات محلی نیاز به همکاری مردم در جهت محدود و کنترل کردن انتشار بیماری را دارند. این نوشته توصیه¬های به منظور ایجاد فاصله اجتماعی، قرنطینه و ایزوله ارائه می¬دهد. اگر مردم در کشوری به بیماری مسری مبتلا شوند که پتانسیل رشد و شیوع دارد. حق اعمال قوانین درخصوص سلامت مردم با دولت است.
این نوشته افکار و احساس¬های شما را در حین فاصله اجتماعی، قرنطینه و ایزوله شدن را شرح می¬دهد. هم¬چنین شیوه¬هایی را به منظور سلامت رفتار در حین این تجارب پیشنهاد می¬کند و منابعی برای کمک بیشتر فراهم می-سازد.
آن چه انتظار می¬رود: واکنش¬های معمول
هر فردی به شیوه¬های مختلف با موقعیت¬های استرس¬زا از جمله بروز بیماری واگیردار که نیاز به فاصله اجتماعی، قرنطینه و ایزوله کردن دارد، واکنش نشان می¬دهد. مردم ممکن است احساس¬های ناخوشایند بسیاری را تجربه کنند.
• یکی از این احساس¬های ناخوشایند اضطراب، نگرانی و ترس است، عوامل مختلفی در ایجاد نگرانی دخیل است:
1- وضعیت سلامتی خود؛
2- وضعیت سلامتی افرادی که به این بیماری مبتلا شده¬اند؛
2- رنجش دوستان و خانواده که به واسطه تماس با فرد مبتلا مجبور به قرنطینه شدند؛
3- مشاهده نشانه و علایم بیماری در خود و دیگران؛
4-کم شدن کار و از دست دادن بالقوه درآمد و امنیت شغلی؛
5-چالش¬های موجود در تامین آنچه نیاز دارید برای نمونه مواد غذایی و وسایل مراقبت شخصی.
احساس¬های دیگری که ممکن است شما تجربه کنید شامل این موارد می¬شود:
• نگرانی در خصوص توانمندی خود در مراقبت موثر از فرزندان یا سایر افرادی که شما از آن¬ها مراقبت می¬کنید؛
• بلاتکلیفی و ناامیدی در مورد مدت زمانی که نیاز خواهد بود تا در این شرایط بمانید و بلاتکلیفی درباره آینده؛
• تنهایی به خاطر جدا شدن از محیط و افرادی که دوستشان دارید؛
• خشم از بیمار شدن به دلیل سهل¬انگاری دیگران؛
• ملالت و ناامیدی زیرا شما نمی¬توانید کار و فعالیت¬های معمول روزانه خود را انجام دهید.
• بلاتکلیفی درخصوص شرایط موجود؛
• تمایل به استفاده از مواد مخدر و دارو برای مقابله با شرایط؛
• علایم و نشانه¬های افسردگی برای نمونه احساس ناامیدی، تغییر اشتها، افزایش یا کاهش خواب؛
• نشانه¬های استرس پس از سانحه: برای نمونه تغییر در افکار، خلق و کابوس، فلش بک به رویداد، خاطرات مزاحم پریشان کننده. و احساس¬های از این دست را تجربه کنند.
اگر این واکنش ها را به مدت 2 تا 4 هفته یا بیشتر تجربه کردید با پزشک سلامت تماس بگیرید.
روش¬های حمایتی از خود در هنگام فاصله اجتماعی، قرنطینه و ایزوله شدن:
1-درک میزان خطر
خطر واقعی آسیب به خود و اطرافیانتان را در نظر بگیرید. درک مردم از خطر در شرایطی نظیر بیماری واگیردار اغلب نادرست است. پوشش رسانه¬ای ممکن است این برداشت را ایجاد کند که مردم در خطر خیلی فوری هستند در حالی که میزان خطر ممکن است بسیار پایین باشد {یا بلعکس}. برای دستیابی به واقعیت، این گام¬ها را بردارید:
در حالی که مواجهه با رسانه¬ها را محدود می¬سازید، در خصوص آن چه اتفاق می¬افتد به روز بمانید. اجتناب از تماشا و گوش دادن اخباری که منجر به افزایش نگرانی و اضطراب شما می¬شود. به یاد داشته باشید که کودکان از آن چه که شما می¬شنوید و می بینید، متاثر می¬شوند.
منابع اطلاعاتی قابل اطمینان در خصوص رویداد را پیگیری نمایید.
2-حامی خودتان باشید
صحبت کردن در خصوص نیازهایتان مهم است بویژه اگر در قرنطینه هستید و در بیمارستان و یا مکانی که نیازهای اساسی شما را بر آورده می¬سازد، حضور ندارید. اطمینان حاصل کنید که آن چه که نیاز دارید و به شما احساس امنیت می¬دهد در اختیار دارید.
• با کادر سلامت ملی، محلی همکاری کنید تا متوجه گردید چگونه می¬توانید انتقال مواد غذایی و سایر لوازمی که نیاز دارید به منزلتان میسر گردد.
• نیاز خود به هر دارویی را به پزشک و مراجع ذی¬صلاح سلامت اطلاع دهید و با آن¬ها همکاری کنید تا از دریافت دارو اطمینان حاصل کنید.
3-به خودتان آموزش دهید
ارائه دهندگان مراقبت سلامت و مراجع ذی¬صلاح سلامت باید اطلاعاتی را در خصوص بیماری، تشخیص و درمان آن فراهم سازند.
• از پرسش نترسید-ارتباط شفاف با ارائه دهندگان مراقبت سلامت می¬تواند در کاهش استرس شما در خصوص فاصله اجتماعی، قرنطینه و ایزوله شدن کمک کننده باشد.
• اطلاعات نوشتاری را در صورت دسترسی درخواست کنید.
• از اعضای خانواده و دوستان درخواست کنید تا اطلاعاتی را در خصوص این رویداد برای شما فراهم سازند در صورتی که شما نمی¬توانید به اطلاعات دست پیدا کنید.
4-با کارفرمای خود همکاری کنید تا استرس مالی را کاهش دهید
اگر در این زمان نمی¬توانید کار کنید، ممکن است استرس¬های مربوط به شرایط شغلی و وضعیت اقتصادی را تجربه کنید.
• به کارفرمای خود علت فاصله گرفتن از کار را به صورت شفاف توضیح دهید.
5-با دیگران ارتباط داشته باشید
ارتباط با افرادی که به آنها اطمینان دارید یکی از بهترین شیوه¬هایی است که می¬توانید اضطراب، افسردگی، تنهایی را در مدت فاصله اجتماعی، قرنطینه و ایزوله کاهش دهد. شما می¬توانید:
• از تلفن، ایمیل، پیامک و رسانه¬های اجتماعی برای ارتباط با دوستان، خانواده و دیگران استفاده کنید.
• با دوستان و افرادی که دوستشان دارید به صورت رو در رو از طریق نرم¬فزارهای تصویری صحبت کنید.
• اگر ارائه دهندگان مراقبت سلامت و مراجع ذی¬صلاح سلامت تأییدکردند، شرایطی را فرهم سازید تا دوستان و خانواده برای شما کتاب، فیلم و روزنامه تهیه کنند.
• پیگیر هشدارهای اورژانسی از طریق پیامک و ایمیل باشید تا به روز بمانید.
• اگر احساس تنهایی کردید و یا به پشتیبانی نیاز دارید با خطوط در نظر گرفته شده تماس بگیرید.
• از اینترنت، رادیو و تلویزیون برای اطلاع از رویدادهای جهان استفاده کنید.
• اگر شما به خاطر مشکلات مصرف الکل و دارو نیاز به تماس با افرادی دارید با مراکز محلی AA یا NA تماس بگیرید.
6-با پزشک خود صحبت کنید
در صورتی که در مراکز پزشکی قرنطینه هستید به ارائه¬دهندگان مراقبت سلامت برای پاسخگویی به پرسش¬ها دسترسی آسان¬تری دارید. با این وجود اگر در خانه قرنطینه هستید و نگران نشانه¬های جسمی خود و اطرافیانتان هستید با پزشک و سایر ارائه¬دهندگان مراقب سلامت تماس بگیرید.
• از ارائه¬دهندگان سلامت بپرسید، آیا برقراری جلسات از راه دور از طریق نرم افزارهای تصویری برای نیازهای سلامت جسمی، روانی و مصرف مواد، امکان پذیر است؟
• در شرایط بحرانی که دسترسی به پزشکان امکان¬پذیر نیست با خطوط در نظر گرفته شده به منظور پشتیبانی تماس بگیرید.
7-استفاده از شیوه¬های عملی در جهت مقابله و آرام¬سازی
• بدنتان را بیشتر از طریق انجام اموری که برای شما موثر است، آرام کنید: نفس عمیق بکشید، حرکت¬های کششی انجام دهید، مدیتیشن یا دعا کنید یا مشغول فعالیت¬های شوید که از انجام دادنشان لذت می¬برید.
• از بین فعالیت¬های پر استرس سریعا عبور کنید و پس از انجام کاری سخت، کار جالبی انجام دهید.
• درباره تجربیات و احساساتتان با کسی که با او در رابطه هستید یا دوستانتان چنانچه معتقدید افراد کمک -کننده¬ای هستند، صحبت کنید.
• احساس امید و مثبت اندیشی را حفظ کنید، یک دفترچه یادداشت برای نوشتن اموری که از بابت خوب پیش رفتنشان سپاسگزارید، در نظر بگیرید.
8-پس از فاصله اجتماعی، قرنطینه یا ایزوله.
شاید هیجان¬های مختلطی، شامل احساس تسکین را تجربه کنید. اگر به واسطه بیماری ایزوله شوید شاید ناراحت و عصبانی گردید زیرا دوستان و کسی که با او در رابطه هستید، ممکن است از هراس مبتلا شدن به بیماری از ارتبط با شما پرهیز کنند، و این ممکن است در حالی باشد که شما مشکوک به بیماری هستید نه ناقل بیماری.
بهترین راه برای پایان دادن به این ترس مشترک آن است که درباره بیماری و ریسک واقعی انتقال آن مطالعه کنید. اشتراک گذاری این اطلاعات ممکن است منجر به کاهش ترس در دیگران شود و به شما امکان ارتباط مجدد با آنها را بدهد.
اگر شما یا کسی که با او در رابطه هستید علائم مفرط استرس مانند خواب آشفته، مشکلات غذا خوردن مثل پرخوری یا کم خوری، ناتوانی در انجام فعالیت های روزمره، یا استفاده از موادهای مخدر و الکل برای مقابله را تجربه کردید. برای مشاوره می توانید با شماره 190 یا 4030 تماس بگیرید.
اگر شما با احساس های شدیدی چون غم، افسردگی، اضطراب یا احساسی که بخواهید به خودتان آسیب بزنید یا شخص دیگری مواجه هستید با شماره 4030 یا 1480 تماس بگیرید.
تدوین و ترجمه: دکتر شیما عطایی، روانشناس بالینی دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان
برگرفته از سایت www.samhsa.gov